Previsión El tiempo en Sevilla para el Viernes Santo

La ciudad y los días

Carlos Colón

Viajeros no ilustrados

EL punto de vista de los viajeros sobre las costumbres sevillanas, desde Dumas a Peyré pasando por Ford o Borrow, ha producido numerosos e interesantes testimonios. Determinados, lógicamente, por la época, mentalidad y cultura de los visitantes -ilustrados, románticos, costumbristas, regeneracionistas, decadentistas- que en cada caso ha marcado el tono entusiasta, crítico, realista o fantasioso de sus visiones. Nuestro momento telebasurero y chiquilicuatrero, que produce lo que produce y da para lo que da, también está aportando su visión: la de los Viajeros No Ilustrados (VNI). Recuerden Nadie conoce a nadie, las novelas de Dan Brown o algunos artículos de Pérez Reverte. Para enriquecer esta estupenda galería de visiones foráneas de nuestras cosas y completar la visión de la Semana Santa con que La Sexta, en su programa El intermedio interinamente presentado por Pablo Carbonell, obsequió a los sevillanos y especialmente a los vecinos y cofrades del Cerro, me permito reproducir unos fragmentos del artículo de Xosé Manuel Piñeiro Estampas vacacionais, publicado en La Región, de Orense, el pasado viernes tras una fructífera estancia del columnista en nuestra ciudad:

"Non chego a tempo a Sevilla para ver a Paquirrín coméndolle o morro á choni de turno mentres algunha das múltiples Dolorosas pasan e posan os seus mantos pola carreira oficial, onde as sillas e as tribunas, tipo Fran Rivera, custan un ollo da cara. Pero sí chego a tempo para anunciarlle ó taxista que me recolle na estación do AVE, no medio dunha tormenta de Xoves Santo pouco corrente por aqueles lares, que non se preocupen, que chegamos os do noroeste cargados de sol para que os sevillanos se pelexen no seu fervor da madrugá por dilucidar quen é a máis guapa, se a Esperanza Macarena ou a Esperanza de Triana. (…) Unhas turistas da Coruña que me abordan en plena calle Sierpes, unha desas rúas onde os sevillanos se desmaian ó ver pasar o seu Gran Poder (…) Sevilla está pechada a cal e canto, e as rúas anegadas por mareas de peinetas, mantillas e traxes cruzados. Hai nazarenos entregados ós seus Cristos e nazarenos que montan o cristo vendendo coca na ponte de Triana. Alí agardo a chegada do Cachorro que fai que os sevillanos deixen aparcados churros e manzanillas para rendir pleitesía ó Crucificado, ausente catro anos polos caprichos meteorolóxicos e imaxino que por decisión propia. O respecto e o silencio son totáis, incluso por parte dun grupo de snobs señoritos de cortijo que ven a procesión desde un impresionante iate ancorado no medio e medio do Guadalquivir".

Tags

MÁS ARTÍCULOS DE OPINIÓN Ir a la sección Opinión »

Comentar

0 Comentarios

    Más comentarios